അതിരുകളിൽ കാവൽ നിൽക്കുന്നവരെ,
അണയാത്തൊരു ദീപം കണക്കെ
കാറ്റത്തും മഴയത്തും
മിന്നലിലുംമിരുട്ടിലും
നമയെ കാക്കുന്ന കാവൽ മാലാഖകളെ...
നിങ്ങളെ ലംഘിച്ചാവണം
ഞാൻ എന്റെ കോട്ട തകർത്തതും
ഒരു രാത്രി കനക്കും മുൻപേ
നീലാകാശത്തേക്ക് പറന്നുയർന്നതും
പ്രാണന് വേണ്ടി പരിഭവിച്ചോടുവിൽ
ഒരു സ്നേഹസ്ത്രത്തിൽ കീഴടങ്ങി,
കിനിയുന്ന മുറിവുമായി
തിരിച്ചു വന്നെന്റെ മണ്ണിലമർന്നതും
മനസ് കുളിര്ത്തതും
മഞ്ഞുപോലെന്റെ ചിത്തം തളിർത്തതും ...
നാഥന്റെ കനിവാകണം
നിങ്ങളെന്നെ കോട്ടയിലാക്കി കാത്തതും
ക്രൂരമ്പ് തറക്കാതെ കൂട്ട് നടന്നതും ,
കൂരിരുട്ടിൽ തീ പന്തങ്ങളായി നിന്ന് കത്തിയതും .
നന്ദി എന്നാ വക്കിലോതുങ്ങില്ലെന്നറിയാം
എങ്കിലും നന്ദി എന്നാ വാക്ക് അല്ലാതെ
മറ്റെന്തുണ്ട് പകരം തരാൻ എനിക്കിനി ?
ചിത്രത്തിന് കടപ്പാട് ഗൂഗിൾ
1 comment:
കാവല്മാലാഖമാരേ നന്ദി
Post a Comment