ഏതാനും നിമിഷങ്ങള് കഴിഞ്ഞാല് സ്കൂള് ബെല് അടിക്കും.എന്റെ ഹൃദയ സ്പന്ദനം ക്ലോക്കിലെ മിനിറ്റ് സൂചി പോലെ മിടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. ടീച്ചര് പതിവുപോലെ എന്നും തരാറുള്ള ഹോം വര്ക്ക് എല്ലാവര്ക്കും പറഞ്ഞു തന്നു.അസ്തമയ സുര്യന്റെ മുന്നേ വരുന്ന സ്വര്ണ നിറമുള്ള സുവര്ണ രശ്മികള് സ്കൂള് വരാന്തയില് എത്തി നോക്കി.പതിവ് തെറ്റിച്ചു പ്രത്യകിച്ചു ഒന്നും സംഭവിച്ചില്ല. സ്കൂള് സമയം അവസാനിച്ച ബെല് മുഴങ്ങി,എല്ലാവരും ബാഗും തൂക്കി പുറത്തേക്കു ഓടി. വീട് വളരെ അടുത്തായത് കൊണ്ട് ആരും എന്നെ കൂട്ടികൊണ്ടുപോകാന് വരാറില്ല. എത്രയും പെട്ടെന്ന് വീട്ടില് എത്തി മമ്മിയെ കാണാന് തിടുക്കത്തില് ഞാന് നടന്നു. എന്നെ സ്ഥിരം കമന്റ് അടിക്കാറുള്ള ഒരു പറ്റം വന്ദ്യവയോദിക കൂട്ടം പതിവ് പോലെ റോഡരികില് നില്ക്കുന്നു. എന്നെ കണ്ട മാത്രയില് തുടങ്ങി ചോദ്യ ശരങ്ങള് ,"ഇന്നു എന്തൊക്കെ പഠിപ്പിച്ചു കുട്ടാ?നല്ല കുട്ടിയായ് വളരണം കേട്ടോ,ആ ജോസഫിനെ പോലെയല്ല നിന്റെ അമ്മയെ പോലെയാ നീ ഇരിക്കുന്നെ."അങ്ങനെ പോകും സ്ഥിര കുശാലനെഷണങ്ങള്!എന്ത് കൊണ്ടോ യ്യവനത്തില് നില്കുന്ന സുന്ദരി പെണ്ണിനെ പൂവാലന്മാര് കളിയാകുന്ന ഒരു അസഹനീയത കൊച്ചു കുട്ടിയായ എന്നെ കളിയാകുന്ന ആ വൃദ്ധജനങ്ങളോട് എനിക്ക് തോന്നി. അതിന്റെ കാരണം ഇപ്പോഴും അറിയില്ല.
എന്തായാലും ഓടി കിതച്ചു ഞാന് വീട്ടില് എത്തിയപ്പോള്, മമ്മി പതിവ് പോലെ ഉച്ച ഉറക്കത്തില് അല്ലായിരുന്നു. സാധാരണ മമ്മിയുടെ ഉറക്കം ശല്യപെടുത്തുക എന്നത് എന്റെ സ്ഥിരം ഹോബി ആയിരുന്നു. ഇന്നു അത് വേണ്ടി വന്നില്ല. എന്നെ കണ്ട ഉടന് വേഗം വന്നു എന്നെ കെട്ടിപിടിച്ചു.വേഗം കുളിച്ചു റെഡി ആവൂ,നമ്മുക്ക് ഇന്നു പള്ളിയില് പോകാം. കേട്ടപ്പോള് കളിയ്ക്കാന് പോകാന് പറ്റാത്ത ചെറിയ വിഷമം തോന്നിയെങ്കിലും,മമ്മിയുടെ ആ സ്നേഹം നിറഞ്ഞ വാക്കുകള്ക്ക് പകരം വയ്കാന് മറ്റൊന്നിനും ആവില്ലായിരുന്നു. എന്തോ,മമ്മി ഇന്നു കൂടുതല് സുന്ദരി ആയതു പോലെ, സ്കൂളില് നിന്നും വരുന്നത് വരെ വളരെ സാധാരണ രീതിയില് ചലിച്ച എന്റെ ദിവസം പതുക്കെ ഒന്ന് വേഗത കൂട്ടുന്നതു പോലെ തോന്നി.കുട്ടിക്കാലത്തെ എന്റെ ഏറ്റവും വലിയ ശത്രുവും മിത്രവും ആയ അയാള് (ചേച്ചി )ഇതുവരെയും എത്തിയട്ടില്ല,അവളുടെ സ്കൂള് വലുതയതുകൊണ്ടും, ചാച്ചന് അവളെ കൊണ്ടാക്കാന് പോകുന്നത് കൊണ്ടും,എന്നെക്കാളും കഴിവുകള് ഉള്ളത് കൊണ്ടും എന്തോ എനിക്ക് എന്നും അയാളോട് അസൂയയായിരുന്നു. അവളെ പോലെ ആകാന് പറ്റാത്ത വിഷമം വളര്ന്നു, കൈയും കാലും വച്ച് അസൂയ എന്ന പേരും ഇട്ടു ദിവസവും മമ്മിയുടെ കൈയില് നിന്നും ചൂരലിന്റെ ചൂട് ഞാന് ചേച്ചിക്ക് അനുഭവിപ്പിച്ചു കൊടുക്കുമായിരുന്നു. ഞാന് കുഞ്ഞല്ലേ, എന്ത് കുരുത്തക്കേട് ചെയ്താലും അവസാനം കൊഞ്ചി കൊഞ്ചി എനിക്ക് കിട്ടേണ്ട അടി വരെ ഞാന് അയാള്ക്ക് ദാനം കൊടുക്കും.എന്റെ മനസിന്റെ വലിപ്പം ഇപ്പോ മനസിലായി കാണുമല്ലോ :)ജീവിതത്തിലെ ഓരോ നിമിഷവും ആരെയും കൂസാതെ ആസ്വദിച്ച് ജീവിക്കുന്ന, നാട്ടുകാരുടെ കണ്ണിലുണ്ണിയായ ചുറുച്ചുറുകും തന്റെടവുമുള്ള, ആരെ നോക്കിയും ചിരിച്ചു കാട്ടുന്ന എന്റെ ചേച്ചി ഒരുവശത്ത്,മറുപുറം പേടിതോണ്ട്നും മമ്മിയുടെ സാരീ തുമ്പ് മാത്രം ലോകമായവനുമായ ഞാന് !ഇപ്പോ ഏറെ കുറേ എന്നെയും അവളെയും മനസിലായ് കാണുമല്ലോ. തലമുറയിലെ ആദ്യത്തെ ആണ് തരിയാണ് ഞാന്, അതുകൊണ്ട് തന്നെ അമിത വല്സല്യത്തിനും, ലാളനക്കും കൊഞ്ചലിനും ഒരു കുറവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.എന്റെ ഓര്മയില് ഹൈസ്കൂളില് പഠിക്കുന്ന സമയത്ത് പോലും എനിക്ക് കൊജ്ജല് ഉണ്ടായിരുന്നു.വീട്ടുകാര് അതിനു നല്ല പ്രോത്സാഹനവും തന്നിരുന്നു.പണ്ട് തൊട്ടേ അഭിനയം ഒരു കല മാത്രമല്ല ജീവനോപാധിയായി കൂടി സ്വീകരിച്ചത് കൊണ്ട്,അടിക്കുന്നതിനു മുന്പേ കരയാനും, വഴക്ക് പറയുനതിന് മുന്പേ ആശ്വസിക്കപെടാനും എനിക്ക് മാത്രം ഉണ്ടായ അപാര കഴിവിനെ ഓര്ത്തു എന്റെ ചേച്ചിയായ് പോയ് എന്ന ഒരു കുറ്റം മാത്രം ഉണ്ടായിരുന്ന അയാള്ക്കു (ചേച്ചിക്ക് )വരെ അസൂയ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നാണ് കേട്ട് കേള്വി :)
അപ്പൊ നമ്മള് പറഞ്ഞു വന്നത് വൈകുന്നേരത്തെ കുറിച്ചല്ലേ , എന്നെ കുളിപ്പിച്ചു റെഡി ആക്കി, ചായ കുടിക്കാന് തന്നപ്പോള് നമ്മുടെ ശത്രുവായ ചേച്ചി പ്രത്യക്ഷപെട്ടു.സ്കൂള് വിട്ടു വരുന്ന വരവ് ഒന്ന് കാണേണ്ടത് തന്നെയാണ്.തലയിലെ ഒരു പോണിട്ടയില് അഴിഞ്ഞും മറ്റേതു റിബ്ബന് മാത്രം അവശേഷിച്ചും, പകുതി ഷര്ട്ട് സ്കര്ട്ടിനു പുറത്തും മിക്കപ്പോഴും ബട്ടന്സ് പലതു പൊട്ടി പോയി, ഒരു മൂന്നാം ലോക മഹായുദ്ധം കഴിഞ്ഞു വരുന്ന അവളെ കണ്ടാല് പഠിക്കാന് പോയതാന്നെന്നു മാത്രം ആരും പറയില്ല. അയാളുടെ ക്ലാസ്സിലെ സ്ഥലം ഗുണ്ടയായ് വിലസുന്ന സമയം കൂടുതല് ഒന്നും പ്രതീക്ഷികരുതല്ലോ. ചാച്ചന് ഒരിക്കലും പി ടി എ മീറ്റിംഗില് പോകില്ല, ആ ഹതഭാഗ്യം മമ്മി ഏറ്റെടുക്കും, സ്കൂളില് ചെന്നാല് പിന്നെ കന്യാസ്ത്രീമാര് നിര നിരയായ് വരി വരിയായ് വന്നു മമ്മിയോടു അയാളെ കുറിച്ചുള്ള ഗുണഗണങ്ങള് പാടാന് തുടങ്ങും :) അത് കേട്ട് മമ്മി പുളകിതയാകും, പിന്നെ വീട്ടില് വന്നാല് നല്ല ഒന്നാന്തരം കലാമേള കാണാം. വീടിനു ചുറ്റും ഓടുന്ന ചേച്ചിയും അതിനു പുറകെ ചൂരലുമായി ഓടുന്ന മമ്മിയും, ഇതോക്കെ കണ്ടു നിര്വൃതി അടയുന്ന പാവം പാവം ഞാനും :) പക്ഷെ ഒരിക്കലും എന്റെ സന്തോഷം അധികം നീണ്ടു നില്ക്കാറില്ല. ചേച്ചി ഒന്നാന്തരം സ്പോര്ട്സ് അതലെടിക് ആണ് . മമ്മിയ്ക്ക് ചേച്ചിയെ പിടിക്കാന് പോയിട്ട് ഒരു ദൂര കാഴ്ചയ്ക്ക് പോലും കിട്ടില്ല,ചുരുക്കത്തില് പറഞ്ഞാല് വേണ്ട വിധത്തില് ഇന്ത്യ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചിരുന്നെങ്കില് ഉസ്സൈന് ബോല്ടിനു വരെ ഭീഷണി ഉയര്ത്താന് കെല്പുള്ളഒരു താരമാകുമായിരുന്നുചേച്ചി എന്ന് ഞാന് ഇപ്പോഴും വിശ്വസിക്കുന്നു.
അപ്പൊ നമ്മള് പറഞ്ഞു വന്നത്,ഓടി തളരുന്ന മമ്മിപിന്നെ അടിക്കാനുള്ള ഉദ്യമം ഉപേക്ഷിക്കും , അതോടെ ചേച്ചി എന്ന എന്റെ ഉറ്റ ശത്രു മിത്രം സ്വതന്ത്രയാകും .ഞാന് വീണ്ടും ദുഖത്തിന്റെ കൂട്ടില് അകപെടും :( അതൊക്കെ പോട്ടെ,നമുക്ക് നേരെ സ്കൂളില് നിന്നും വന്ന എന്റെ ചേച്ചിയുടെ അടുത്തേക്ക് പോകാം, പുള്ളി ഭയങ്കര സന്തോഷത്തില് ആണ്. എന്നെ ചവിട്ടാനുള്ള ഏതോ വകുപ്പ് കയ്യിലുണ്ടെന്ന ഭാവത്തില് എന്നെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു. പെട്ടെന്ന് ഇരയെ കണ്ടു ചാടാന് തുടങ്ങിയ മാനിന്റെ മുന്പില് സിംഹം വന്നു നില്കുന്ന പോലെ മമ്മി അയാളെ(ചേച്ചി ) മാറ്റി നിറുത്തി എന്തോ ചെവിയില് പറഞ്ഞു. അത് കേട്ട് എന്തോ ഒരു അസംത്രിപ്തിയോടെ അയാള് എന്നെ നോക്കി. ആ നോട്ടത്തില് ഒരു പുച്ഛം ഉണ്ടായിരുന്നോ എന്ന് ഞാന് സംശയിക്കുന്നു.എന്തായാലും പതിവുപോലുള്ള ഒരു മല്പിടിത്തം ചേച്ചിയും മമ്മിയും തമ്മില് ഉണ്ടായില്ല എന്ന് മാത്രമല്ല മറിച്ചു അവര് തമ്മില് നല്ല ഐക്യത്തിലും സ്നേഹത്തിലും കാണപെട്ടു. പതിവുപോലെ പള്ളിയിലേക്ക് പോകാന് ചേച്ചി തയാറായില്ല, ആരും നിര്ബന്ധിച്ചും ഇല്ല.അങ്ങനെ ഞാനും മമ്മിയും പള്ളിയില് പോയി.
ബുധനാഴ്ച ആയതു കൊണ്ട് കുര്ബാനയും നൊവേനയും ഉണ്ടായിരുന്നു. അതിനു ശേഷം കൂറെ മെഴുകു തിരകള് വാങ്ങി കത്തിക്കാന് എന്നെ ഏല്പിച്ചു, അതുപോലെ ഞാന് ചെയ്തു. മമ്മിയാണ് ആദ്യമായി എന്നെ പ്രാര്ത്ഥിക്കാന് പഠിപ്പിച്ചത്, അതിന്റെ രാശി ഇപ്പോഴും ഉണ്ട്, പ്രാര്ത്ഥന കഴിഞ്ഞേ വേറെ എന്തും ഉള്ളു .എന്നോട് പറഞ്ഞ പോലെ തന്നെഞാന് പ്രാര്ത്ഥിച്ചു. തിരിച്ചു വരും വഴി, അടുത്തുള്ള സോവേരിന് ബേക്കറിയില് കയറി എനിക്ക് ഇഷ്ട്ടമുള്ളത് വാങ്ങിക്കാന് ഉത്തരവ് വന്നു. എന്റെ കാതുകളെ എനിക്ക് വിശ്വസിക്കാന് ആയില്ല, കുര്ബാന കഴിഞ്ഞാല് പ്രാര്ത്ഥന ചൈതന്യത്തോടെ വീട്ടില് വരണം,അവിടെയും എവിടെയും കറങ്ങി നടന്നു, അനുസരന്നകേട് കാണിക്കരുത് എന്നു സ്ഥിരം ഉപദേശിക്കാറുള്ള മമ്മിയാണോ എന്റെ തോന്നിയവസങ്ങള്ക്ക് ഇന്നു കൂട്ട് നില്ക്കുന്നത്. എന്തായാലും കിട്ടിയ ചാന്സ് മുതലാക്കി, എനിക്ക് വേണ്ട എല്ലാ സാധനങ്ങളും വാങ്ങി, കൂടാതെ എന്റെ ഏറ്റവും ഇഷ്ട്ടപെട്ട ഒരു സംഭവം ആണ് "കുണ്ടാട്ടം ".എന്റെ വീടുമായി ബന്ധമുള്ള ലോകത്തിലെ എല്ലാവര്ക്കും അറിയാം എന്റെ ഇഷ്ട്ടപെട്ട വിഭവം കുണ്ടാട്ടം ആണെന്ന്.വീട്ടിലേക്കു ആരു വന്നാലും മറക്കാതെ കൊണ്ടുവരുന്ന ഒരു സംഭവം ആയിരുന്നു ഇതു. വെറും കയ്യോടെ വരുന്നവര് എന്റെ ശോക ഭാവം കണ്ടു മടങ്ങേണ്ടി വരും എന്ന ഹതഭാഗ്യം സിദ്ധിക്കുമെന്ന് ഭയന്നു എന്ത് മറന്നാലും ഇതു മറക്കാറില്ല .ഇതു എന്ത് സംഭവം എന്ന് ഓര്ത്തു നിങ്ങള് ആകുലപെടെണ്ട , കുഞ്ഞിലെ കൊജ്ജല് ഒരു വിഷയമായി പഠിച്ച എനിക്ക് "കപ്പ് കേക്ക് " എന്ന് പറയാന് പറ്റാത്തതുകൊണ്ട് ഞാന് തന്നെ ഇട്ട ഓമന പേരാണ് "കുണ്ടാട്ടം " . ആ പേര് മനസ്സില് നിന്നും മായിക്കാന് പിന്നീട് ഒരുപാടു വര്ഷം വേണ്ടി വന്നു :) അങ്ങനെ വിജയശ്രീലാളിതനായി മമ്മിയുടെ കയ്യില് പിടിച്ചു ഞാന് വീട്ടില് എത്തി.ചേച്ചി വല്യ പഠിപ്പിസ്റ്റ് മട്ടില് പുസ്തകം തുറന്നു എന്തോ എഴുതി കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.ഹ്മം,വല്ല പടവും വരക്കുകയായിരിക്കും ഞാന് മനസ്സില് പിറുപിറുത്തു. (പഠിത്തത്തില് മാത്രമാണ് ഞാന് ചേച്ചിയെ തോല്പിചിരുന്നത്, അതും വളരെ കഷ്ടപ്പെട്ട്, ആ കാലത്ത് ചേച്ചിക്ക് പഠിക്കാന് പത്തു മിനിറ്റു വേണമെങ്കില് എനിക്ക് ഒരു മണികൂര് വേണ്ടിവരും, ഐ ക്യു എന്നെക്കാളും കൂടുതലാണ്, പക്ഷെ ആ ഒരു കാര്യത്തിലെങ്കിലും ജയിക്കാന് ഞാന് എന്റെ ജിവിതം മൊത്തം പഠിക്കാന് തയ്യാറായിരുന്നു. ). ചേച്ചി എന്റെ ഒപ്പം പള്ളിയില് വരാത്തതിന്റെ നഷ്ട്ടം പുള്ളി അറിയണം എന്ന എന്റെ ആക്രാന്തം മൂലം, അന്ന് സംഭവിച്ച കാര്യങ്ങള് ഞാന് വര്ണ്ണിക്കാന് തുടങ്ങി.കൂടാതെ കുണ്ടാട്ടം വാങ്ങിച്ചിട്ടുന്ടെന്നും എന്നോട് മര്യാദക്ക് പെരുമാറിയില് ഞാന് കുറച്ചു തരാം അല്ലെങ്കില് തരില്ല എന്നും ഞാന് ഭീഷണി മുഴക്കി. ഇതു കേട്ടതും ചേച്ചി പൊട്ടി ചിരിക്കാന് തുടങ്ങി, ഇയാള്ക്ക് ഇതെന്തു സംഭവിച്ചു എന്ന് കരുതി ഞാന് ഞെട്ടി നില്ക്കവേ, അവള് എന്നോട് പറഞ്ഞു," എടാ മണ്ട നിന്റെ ബര്ത്ഡേ ആയിരുന്നു ഇന്നു, നിന്നെ പറ്റിക്കാന് മമ്മി മനപൂരവം പറയാതിരുന്നതാ,ചാച്ചന് ഇവിടെ ഇല്ലാത്തതു കൊണ്ട് കേക്ക് വാങ്ങിക്കാനും ചോക്ളട്ടെ ബോക്സ് വാങ്ങിക്കാനും കാശില്ല,അല്ലെങ്കില് സ്കൂളില് എല്ലാവര്ക്കും ചോക്ലട്ടെസ് കൊടുക്കാന് നീ വാശി പിടിക്കില്ലേ, പാവം നീ :)"ഇതു കേട്ടതും ഞാന് ഭൂമി പിളര്ന്നു പാതാളത്തിലേക്ക് പോകുന്ന പോലെ തോന്നി. ചേച്ചിക്ക് ചിരി നിര്ത്താന് സാധിച്ചില്ല എനിക്ക് കരച്ചിലും. ഞാന് ദയനീയമായി മമ്മിയെ നോക്കി, ആ കണ്ണ് നനയുന്നത് എനിക്ക് താങ്ങാവുന്നതിലും അപ്പുറം ആയിരുന്നു. ഞാന് ഓടി ചെന്ന് കെട്ടിപിടിച്ചു പറഞ്ഞു, എനിക്ക് കൊയപ്പമില്ല ,കുണ്ടാട്ടം കിട്ടിയല്ലോ .........ഇരുണ്ടു കൂടിയ കാര്മേഖങ്ങള് മഴയ്ക്ക് മുന്പേ കാറ്റേടുത്തു പോയത് പോലെ എന്റെ നിഷ്കളങ്കമായ മറുപടി കേട്ട് മമ്മി ചിരിച്ചു. എനിക്ക് ഈ അടുത്തകാലത്താണ് "ഴാ" എന്ന വാക്ക് വഴങ്ങി തുടങ്ങിയത്,കൊഴാപ്പത്തിനു കൊയപ്പം എന്നെ ഞാന് പറയൂ,ഈ യ കും ഴാ കും വേര്തിരിയാന് മമ്മിയുടെ ഒരു പാട് അടികള് കിട്ടെണ്ടി വന്നു :) അങ്ങനെ എന്റെ ഒരു ബര്ത്ഡേ ദിവസം ഞാന് പോലും അറിയാതെ അവസാന മണികൂറിലേക്ക് കടന്നു. എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളിലെ ആഘോഷങ്ങള് ഒന്നും അവിടെ നടന്നിലെങ്കിലും എന്തോ ഒരു സന്തോഷം എനിക്ക് അനുഭവപെട്ടു.ആ രാത്രി മുഴുവന് മമ്മിയെ അറിയാതെ പോലും വേദനിപ്പികതിരിക്കാന് ഞാന് ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. ഒന്നും ഇല്ലായ്മയിലും സ്നേഹം ജ്വലിച്ചു നിന്ന്, ഒര്കുമ്പോള് ഒരു നല്ല ദിവസം,!ആ സായാഹ്നം എനിക്ക് നല്കിയത് കുറെ നല്ല ഓര്മ്മകള്, എന്നെ വിഷമിപ്പിക്കാന് ശ്രമിക്കാത്ത ചേച്ചി,ദൈവ കൃപ നല്കുന്ന കുര്ബാനയും നൊവേനയും, കത്തുന്ന തിരികള്, ഉരുകുന്ന എന്റെ പ്രാര്ത്ഥനകള്......ഇഷ്ട്ടപെട്ട കുണ്ടാട്ടം, എല്ലാത്തിലും കൂടെ നില്ക്കുന്ന സ്നേഹം എന്ന വാക്കിന് മുകളില്, എഴുതാന് കഴിയാത്ത, പറയാന് വഹിയാത്ത,അനുഭവിക്കാന് മാത്രം അറിയുന്ന എന്റെ വികാരം ...............മമ്മി !എന്റെ ബര്ത്ഡേകളില് ഒരിക്കലും മറക്കാന് കഴിയാത്ത വ്യത്യസ്തമായ ചുരുക്കം ചില ഓര്മകളില് ഒന്നായി ആ സായാഹ്നം മാറിയിരുന്നു !!!!!
N.B:കൊച്ചി പഴയ കൊച്ചിയല്ലെങ്കിലും ചേച്ചി പഴയ ചേച്ചിയുമല്ല, വലുതായി കഴിഞ്ഞപ്പോള് ഞങളുടെ സ്വഭാവം വിപരീത ദിശയില് ആയി, മറ്റൊരു വാക്കില് പറഞ്ഞാല് എന്റെ സ്വഭാവം അയാള്ക്കും പുള്ളിയുടെ സ്വഭാവം എനിക്കും കിട്ടി :) മാറ്റമില്ലാതെ ഒന്നും മാത്രം,ഇപ്പോഴും എന്റെ ഉറ്റ ശത്രു മിത്രം ചേച്ചി തന്നെ.അതില് വളര്ച്ചയുടെ ഏതോ ഘട്ടത്തില് ശത്രു കൊഴിഞ്ഞു പോയി ................ ഇന്നും ഫോണ് വിളിച്ചാല് ഒരിക്കലും തീരാത്ത ഞങളുടെ വിശേഷം പറയാന് മണിക്കൂര് തികയില്ല :) ബാക്കിയുള്ള അനുഭവങ്ങള് പിന്നെ ഒരിക്കല് പറയാം !